فراوانی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت های منجر به زخم و تعیین الگوی حساسیت دارویی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بقیه اله (عج) تهران (۸۶-۱۳۸۵)

زمینه و هدف : وجود انواع مختلف باکتری ها در زخم بیماران به ویژه زخم های مزمن، روند بهبود و التیام را به تأخیر می اندازد. استافیلوکوکوس اورئوس رایج ترین عامل ایجاد عفونت زخم پوستی است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت های منجر به زخم در بیماران بستری و تعیین الگوی حساسیت دارویی انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی 614 بیمار دارای عفونت منجر به زخم بستری در بیمارستان بقیه اله (عج) تهران طی سال های 86-1385 انجام شد. از زخم هر بیمار یک نمونه گرفته شد و با روش های استاندارد، باکتری استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی و تعیین هویت گردید. سپس آنتی بیوگرام به روش انتشار دیسکی در محیط مولر هینتون آگار با آنتی بیوتیک های ونکومایسین، کلیندامایسین، اریترومایسین، داکسی سایکلین، سفالکسین، تتراسیکلین، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، آموکسی سیلین، پنی سیلین، کوتریموکسازول و اگزاسیلین انجام شد. یافته ها : از 614 بیمار بستری، 100 استافیلوکوکوس اورئوس (16.28%) جداسازی و شناسایی شد. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از مردان (65 درصد) بیشتر از زنان بود. بیشترین میزان باکتری (29 درصد) از زخم بیماران 60-41 ساله جدا شد. آلودگی بیشتر در بیماران با بیماری زمینه ای (28 درصد)، عفونت محل عمل جراحی (16 درصد) و زخم های معمولی (13 درصد) دیده شد. بیشترین حساسیت باکتری به ونکومایسین (96 درصد) و بیشترین مقاومت به پنی سیلین (95 درصد) و کوتریموکسازول (92 درصد) مشاهده شد. 43 درصد از باکتری ها به 11آنتی بیوتیک رایج در درمان باکتری گرم مثبت مقاوم بودند. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که فراوانی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس 16.28% از کل نمونه ها با مقاومت دارویی 43درصدی می باشد. بیشترین حساسیت به ونکومایسین مشاهده شد.